Grondlegger van de osteopathie is Dr. Andrew Taylor Still (1828-1917) een Amerikaanse arts c.q. chirurg. Naar zijn visie is de onderlinge samenhang tussen de verschillende systemen, te weten, het pariëtale systeem (oftewel het bewegingsapparaat, botten, spieren en gewrichten), het viscerale systeem (inwendige organen met bloedvaten en lymfestelsel) en het cranio-sacrale systeem (schedel, wervelkanaal, sacrum, zenuwstelsel met hersenvliezen en hersenvochtcirculatie), van wezenlijk belang voor onderzoek en behandeling van patienten. Hij zei, Life is Motion waar hij mee zegt dat daar waar weefsel goed beweeglijk is, krijgt ziekte geen kans. Als het lichaam in evenwicht is heeft het een natuurlijk vermogen om zichzelf te reguleren en te genezen. Een goede beweeglijkheid is essentieel om alle herstelprocessen in het lichaam optimaal te laten verlopen.

Een osteopaat doet manueel onderzoek naar de beweeglijkheid van de diverse structuren en weefsels en herstelt daar waar nodig de mobiliteit en motiliteit. Door klachten niet symptomatisch te benaderen maar in een zo breed mogelijk perspectief te plaatsen kan osteopathie effectief zijn onder andere bij chronische klachten. Er worden verschillende manuele technieken gebruikt bijvoorbeeld vanuit het fasciale en biodynamische. Behandeling zal veelal uit zeer zachte technieken bestaan. Dit is patient gerelateerd. Osteopathie is een veilige behandelmethode. Bij de geringste twijfel omtrent de aanwezigheid van pathologie zal er onmiddelijk doorverwezen worden naar een medicus.